Deze pagina is automatisch vertaald.
In een door de Tweede Wereldoorlog verwoest Europa ging een handjevol Zwitsers, overtuigd van de actiemogelijkheden van Initiatives of Change, op zoek naar een ontmoetingsplaats waar ze konden beginnen met de toenadering en verzoening van de volkeren van het continent. In 1946 is de Zwitserse Trudi Trüssel 28 jaar oud en werkt in Bern, in de familie van Philippe en Hélène Mottu, een koppel verbonden aan Initiatives of Change. Later schrijft ze:
Op zoek naar een congrescentrum ontdekten we boven Montreux het voormalige Caux Palace Hotel. Hij was in de steek gelaten. Op een dag kwamen enkele managers bij ons thuis bijeen om een definitief besluit te nemen over de aankoop van dit hotel. Ik had de lunch klaargemaakt voor de gasten en was de afwas aan het doen. Een van de gasten kwam de keuken binnen en vertelde me dat ze graag hadden dat ik aanwezig was bij het besluit tot deze aankoop. Ik antwoordde dat hij niets van mij moest verwachten en dat het tijd was voor de rijken om eindelijk iets waardevols te doen. Ik wilde niets weten over deze aankoop. Diep vanbinnen gaf ik de rijken de schuld en hield ze verantwoordelijk voor het ongeluk van zoveel mensen. Ik kon niet accepteren dat sommigen konden krijgen wat ze wilden zonder zelfs maar een vinger uit te steken, terwijl anderen zich dood moesten werken. Dit onrecht vervulde me met bitterheid.
Trudi was een van de 100 Zwitserse individuen en families die in 1946 besloten het Caux Palace te kopen. Ze werd nooit verpleegster, maar wijdde haar leven aan het werk van Initiatives of Change. Ze woonde vele jaren in Caux. Ze werkte daar in de keuken en later in het interne postkantoor van het paleis, en op de telefooncentrale om mensen binnen en buiten Caux met elkaar te verbinden.
Ga voor iets van haar verhaal naar: https://www.iofc.ch/stories/1946-trudi-trussel
