Echte verbinding in een hyperverbonden wereld

Menselijke connecties geven een gevoel van saamhorigheid en verbondenheid dat we kunnen ervaren wanneer we ondersteunende relaties hebben met mensen om ons heen. De meesten van ons leven in een wereld met hyperconnecties. Via sociale netwerken zijn we slechts één klik verwijderd van het becommentariëren van een foto van een vriend, familielid of collega of het starten van een videogesprek.

De informatie die we krijgen over wat er aan de andere kant van de wereld gebeurt, door het extreme gemak en de snelheid van de communicatie, bereikt ons en produceert - afhankelijk van de mate van verbondenheid die we hebben met mensen op die plaatsen of de mate van bewustzijn die we hebben als wereldburgers - verschillende gevoelens en emoties in ons.

We uiten persoonlijke gevoelens en meningen op onze sociale netwerken - met een dergelijke intimiteit - alsof we oog in oog zitten met onze dierbaren; velen van ons delen onze dagelijkse activiteiten/hobby's met vrienden over de hele wereld. En dat is iets dat ik heb leren herkennen en waar ik dankbaar voor ben na meer dan drie jaar ondersteuning van een wekelijkse ruimte voor persoonlijke reflectie en het delen van ervaringen in groepen in Latijns-Amerika, genaamd "YoEscucho/EuEscuto/Ilisten". We gebruiken het Zoom-platform dat genereus beschikbaar is gesteld door ...For A New World en hebben de rijkdom ontdekt van deze ruimte voor luisteren, heling en begeleiding die de virtuele wereld ons biedt.

Dat gezegd hebbende, de rijkdom en kracht van persoonlijk contact - het geven van die langverwachte knuffel, samen eten, lachen, en het delen/analyseren van de huidige staat van de wereld die ons omringt en zorgen baart - zijn ook noodzakelijk en versterken de virtuele verbindingsruimte die we blijven hebben.

Onlangs kon ik beide kanten van dezelfde medaille ervaren - virtuele verbindingen en persoonlijke ontmoetingen - tijdens een reis van drie weken door Guatemala, El Salvador, Costa Rica en Honduras. Ik was in staat om verbinding te maken en opnieuw verbinding te maken met mensen die me vergezellen op het pad van mijn leven.

Na die intense agenda van verbindingen, blijf ik nadenken over het belang van verbindingen in mijn leven, het maken van nieuwe verbindingen met mensen die openstaan voor verbinding, en het verbeteren en onderhouden van de kwaliteit van de verbinding die ik al heb met sommige mensen.

Dit bracht de volgende overpeinzingen voort:

• de ander gaan ontmoeten, mijn comfortzone verlaten en de ruimte van de ander betreden vanuit de liefdevolle intentie om hem of haar uit te drukken dat hij of zij iemand is die belangrijk voor me is en dat dit de reden is waarom ik hem of haar mijn tijd en aandacht geef. Ik dank Bernard Paris, grote mentor en medeoprichter van het Latijns-Amerikaanse initiatief Viva la Gente/Genteque Avanza, die van tijd tot tijd honderden mensen bezocht die hij op verschillende momenten in zijn leven had ontmoet. Mezelf beschikbaar houden en uit mijn comfortzone komen, leidde me naar drie geweldige dagen van verbindingen in Costa Rica, waar mijn vriendin Pilar Griffin, gehoorzaam en genereus, me uitnodigde om onze IofC- en Gente que Avanza-vrienden daar te bezoeken.

• ga de ander tegemoet zonder eisen of verwachtingen, met een open hart om aan te sluiten bij wat de ander wil en/of nodig heeft, niet bij wat ik wil zeggen. Het is heel gezond en geeft een gevoel van vrijheid om te delen zonder een specifieke agenda en echt open te staan voor wat er ook maar uit mag komen. Uiteindelijk zal de Geest zijn werk doen en de richting aangeven waarin de relatie geleid moet worden.

• Ik was in staat om te blijven begrijpen hoe belangrijk het is om 'altijd klaar' te zijn om mijn verhaal, levenservaringen, manier van denken en leven, perspectief op de realiteit en IofC's levensvoorstel te delen, door de praktijk van het luisteren naar de Innerlijke Stem en de absolute principes van liefde, eerlijkheid, onbaatzuchtigheid en zuiverheid.
  
• Het belang en de vitaliteit van de rol van "verbinder" in een team, in een levende gemeenschap, dat is die persoon die belt, een bericht stuurt, geïnteresseerd is, uitnodigt, VERBINDT... in het verleden van IofC/MRA werd deze rol vaak heel goed vervuld door fulltimers. Wie vervult deze rol nu in mijn team of gemeenschap? Er zijn beschikbare mensen nodig, met echte tijd, om te kunnen reageren op die missie. Een gemeenschap of team dat niet iemand heeft met die actieve rol loopt het risico de vitaliteit te verliezen die voortkomt uit het gezond verbonden zijn.

• Last but not least begreep ik dat wanneer we ons diep verbonden hebben met een ander persoon, vanuit aspecten zoals missie, geloof, sociale betrokkenheid of een ander essentieel element van onze gedeelde menselijkheid, die band in de loop van de tijd in stand wordt gehouden, en wanneer we weer samen zijn en delen, de verbinding die in het verleden is ontstaan weer wordt geactiveerd. Ik heb dat ervaren met gastgezinnen en vrienden die ik meer dan 15 jaar niet had gezien....en het was een geschenk!

Weten waar ik connecties vandaan haal, hoe de connecties die ik heb gemaakt het nu doen en wat ik ga doen om die connecties te koesteren is een belangrijke reflectie voor mijn tijd in stilte. Uiteindelijk heeft het leven zelf zin als we terugkijken en zien hoe goed we verbonden zijn geweest met anderen en met onze roeping in het leven.

Om onze roeping in het leven te onthullen, om eraan te gehoorzamen, om de obstakels in de weg te slechten, om de meest complexe problemen op te lossen die het leven zelf voor me neerlegt, om een positieve voetafdruk achter te laten in deze wereld... voor alles, alles, moeten we goed verbonden zijn naar binnen, naar buiten en naar boven.