Deze pagina is automatisch vertaald.
Professor Cornelius Marivate is geboren en getogen op een Zwitsers missiepost dicht bij de grens met Mozambique in de Zuid-Afrikaanse provincie Limpopo.
Mijn vader was daar schoolmeester en werd later dominee", vertelde hij Anthony Duigan enkele jaren geleden in een artikel voor het tijdschrift For A Change. 'Ik ben in zijn voetsporen getreden.' In 1948 begon hij op 21-jarige leeftijd les te geven op een lagere school, terwijl hij per brief studeerde voor zijn schooldiploma.
In dit arme gebied kwam het keerpunt in zijn leven. In die tijd stond Zuid-Afrika nog aan het begin van de formele apartheid", herinnert hij zich. Op reis ergens in het noorden belandde ik aan de verkeerde kant van de vuisten van een verkeersagent en belandde ik in een missieziekenhuis waar ik een Zwitserse arts, Margaret Zuber, ontmoette.
Woedend en verbitterd over de behandeling door de politieman, was ik kandidaat voor goede raad, die ik echter niet wilde horen. Niettemin haalde Dr. Zuber hem over om naar een conferentie in Johannesburg te gaan over Moral Re-Armament (nu Initiatives of Change). "Daar zag ik uitstekende voorbeelden van zwarte en blanke mensen die als gelijken samenwerkten om problemen op te lossen.
Hij werd ook geconfronteerd met de noodzaak van persoonlijke verandering. Ik kwam uit een kerkelijk gezin; ik was altijd iemand die bad", zei hij. Maar ik had gebeden zonder mijn fouten echt bloot te leggen. Geconfronteerd met de vier normen moest ik naar mezelf kijken op een manier die ik nog nooit in mijn leven had gedaan. Een praktische stap die hij nam was om eerlijk te zijn en geld terug te betalen dat hij had gestolen toen hij penningmeester van de lerarenbond was. Het zette me op een pad waarvan ik nooit meer kon terugkeren," zei hij.
Toen hij in 1963 zijn Bachelor of Arts behaalde aan de Universiteit van Zuid-Afrika, werd hij uitgenodigd om als docent aan de afdeling Afrikaanse talen van de universiteit te komen werken. Hij promoveerde in 1982 op "de ideofoon of onomatopee in Afrikaanse talen". Hij werd hoofd van de afdeling en ging in 1992 met pensioen.
Cornelius Marivate hield van muziek en leidde menig koor op, vooral in zijn eigen kerk. Op 71-jarige leeftijd was hij Zuid-Afrika's belangrijkste autoriteit op het gebied van de literatuur en volksliederen van zijn eigen Tsonga-volk.
In 1994, bij de eerste democratische en vrije verkiezingen in Zuid-Afrika, werd Prof. Marivate verkozen tot parlementslid voor het Afrikaans Nationaal Congres. Hij diende een termijn van vier jaar uit.
In de loop der jaren assisteerde Prof. Marivate bij een aantal jeugdopleidingsprogramma's en nam hij deel aan, en hielp hij bij het initiëren van, verscheidene MRA/IofC-conferenties. Hij reisde veel namens MRA/IofC en was vele jaren lid van de Raad van de Zuid-Afrikaanse organisatie. Van 1993 tot 1995 was hij voorzitter.
Een passend grafschrift is zijn samenvatting van zijn visie: "Ik zou willen dat Zuid-Afrikanen gezien worden als mensen die in staat zijn echte verzoening tot stand te brengen en dingen uit te werken zonder wraak. Als ik ertoe kan bijdragen dat dit gebeurt, heb ik echt iets waardevols bijgedragen.
