Deze pagina is automatisch vertaald.
Nathalie Chavanne-O'Neill studeerde aan een school voor vreemde talen in Parijs toen ze in 1974 in aanraking kwam met het werk van Initiatives of Change, toen bekend onder de naam Moral Rearmament. Door twee verblijven in het internationale centrum in Caux, Zwitserland, werd ze geconfronteerd met het idee dat geen enkel leven te klein is om een positief verschil te maken voor de mensen om haar heen. Nadat ze haar studie had afgerond, werd ze uitgenodigd naar Engeland te komen om haar kennis van de beweging te ontwikkelen en haar eigen ervaring met de criteria voor leven en de geestestoestand die het voorstond te verdiepen.
Teamleven en activiteiten, bezoeken van leidende figuren uit verschillende domeinen van het openbare leven, maar ook van veranderingsagenten uit verre landen die historisch verbonden waren met de Britse kroon (Rhodesië/Zimbabwe, Zuid-Afrika, West-Indië, India): het verblijf in het Charles Street centrum in Londen moest vele leergebieden omvatten, als antwoord op een vroege intuïtie: "Mensen zullen je boeken zijn".
Het was belangrijk om een levenskwaliteit en een sfeer te behouden die de gasten, van alle rangen en standen, in staat stelde om in vertrouwen en veiligheid zinvolle uitwisselingen te doen, voor sommigen beschut tegen de schijnwerpers van de media. Het was een ervaring die Nathalie later goed zou gebruiken in de Franse centra in Boulogne en Issy-les-Moulineaux, en zelfs bij haar thuis. De kwaliteit van de steun die ze kreeg in Londen, maar ook in andere huizen in Caux, de Verenigde Staten, Ierland, Asia Plateau in India en de regio Parijs, hielp haar om zich als persoon te ontwikkelen en zich in te zetten voor de beweging.
Een ontdekking die Nathalie vooral raakte tijdens haar ontmoetingen met mensen die betrokken waren bij Initiatieven voor Verandering, was hun dagelijkse praktijk van stilte en innerlijk luisteren op zoek naar transcendentie om hun leven, hun relaties en hun acties vorm te geven. Ook zij wilde dit pad bewandelen, in een zoektocht naar zingeving in haar eigen leven.
In de jaren tachtig en negentig kreeg ze de kans om samen te werken met het tijdschrift Changer, de Franstalige publicatie van de beweging. Daar kreeg ze een opleiding waar ze tot op de dag van vandaag profijt van heeft, door ervaringen uit het veld door te geven en persoonlijke verslagen te schrijven die de geest van de beweging weerspiegelen. Ze werkte ook aan de Franse interne nieuwsbrief Quinze-Echos.
In 1984 trouwde ze met Frédéric Chavanne. Ze kregen twee kinderen. Hij groeide op in Marokko en nam haar mee op het avontuur van de relaties tussen de Arabische en de westerse wereld, vooral in Tunesië, waar ze verschillende keren op bezoek waren. Ze reisde ook met hem naar Zuid-Afrika en Kameroen om lokale teams te ondersteunen op jeugdfora.
Tussen 1998 en 2015 hebben Frédéric en zij, samen met Tunesische collega's en vrienden in Frankrijk, interculturele dialoogfora geleid met als doel de op identiteit gebaseerde spanningen tegen te gaan die de sociale cohesie in Frankrijk ernstig bedreigden. Deze initiatieven hebben hen geleerd dat er geen echte dialoog kan zijn als we niet bereid zijn ons over te geven aan de logica van de ander.
Tussen 2003 en 2013, in het kielzog van het Decennium voor de Vrede dat de Verenigde Naties lanceerden na de gebeurtenissen van september 2001 in New York, was Nathalie betrokken bij een programma voor onderwijs in vrede, samenleven en dialoog voor jongeren in het secundair onderwijs (11-12 jaar). In 2017 en 2018 werd haar ervaring als jeugdwerker ingezet in een bewustmakingsprogramma over burgerschap, Oui Act, op middelbare en middelbare scholen in steden rond Parijs voor kansarme jongeren die blootstaan aan het risico van radicalisering.
In Versailles, waar ze nu woont, maakt ze deel uit van een interculturele groep vrouwen die hun verschillen willen benutten om een samenleving op te bouwen waarin iedereen zijn plaats heeft.
Sinds 2015 is Nathalie lid van de raad van bestuur van IC United Kingdom.
